ਸਤਿੰਦਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਗਿੱਲ
ਕਿਸ
ਪਾਸੇ ਨੂੰ ਜਾ ਰਹੇ ਹਾਂ ਅਸੀਂ…?
ਕਿਤੇ
ਆਪਣੇ-ਆਪ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹੇ ਲਿਖੇ ਦਿਖਾਉਣ ਲਈ ਅਸੀਂ ਆਪਣੀ ਮਾਂ-ਬੋਲੀ ਪੰਜਾਬੀ ਦਾ ਤ੍ਰਿਸਕਾਰ ਤਾਂ ਨਹੀਂ
ਕਰ ਰਹੇ…?
ਕਿਤੇ
ਅਸੀਂ ਆਪਣੀ ਪੰਜਾਬੀ ਜੁਬਾਨ ਤੋਂ ਬੇ-ਮੁਖ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਹੋ ਰਹੇ…?
ਪੰਜਾਬੀ ਵਿਰਸਾ ਅਤੇ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਤਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ
ਕੁਰਾਹੇ ਪੈ ਚੁੱਕਿਆ ਹੈ,
ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਕੋਲ ਇੱਕ ਪੰਜਾਬੀ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਬਚਿਆ… ਪੰਜਾਬੀ ਸੂਬੇ ਦੇ ਨਾਂ 'ਤੇ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਇੱਕ ਸੂਬੀ ਮਿਲੀ ਹੈ… ਪੰਜਾਬੀ ਸੂਬਾ ਨਾ ਮਿਲਣ ਪਿੱਛੇ ਵੀ ਇਹਨਾਂ
ਬੋਲੀਆਂ ਦਾ ਹੀ ਹੇਰ-ਫੇਰ
ਕੀਤਾ ਗਿਆ, ਸੂਬੇ
ਦੀ ਵੰਡ ਬੋਲੀਆਂ ਦੇ ਅਧਾਰ 'ਤੇ ਰੱਖੀ ਗਈ, 'ਤੇ ਉਸ ਸਮੇਂ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਆਬੋ-ਹਵਾ ਵਿਚ ਸਾਹ ਲੈਣ ਵਾਲੇ, ਬੇਫਿਕਰ 'ਤੇ
ਸੁਖ ਦੀ ਜਿੰਦਗੀ ਬਤੀਤ ਕਰਨ ਵਾਲੇ
'ਭਾਰਤਵਾਸੀਆਂ' ਦਾ ਆਪਣੀ 'ਰਾਸ਼ਟਰ' ਭਾਸ਼ਾ ਪ੍ਰਤੀ ਮੋਹ ਜਾਗ ਪਿਆ 'ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਆਪਣੀ ਮਾਤ-ਭਾਸ਼ਾ ਹਿੰਦੀ ਲਿਖਵਾ ਦਿੱਤੀ…'ਤੇ ਬਸ ਪੰਜਾਬ ਸੂਬੇ ਤੋਂ ਸੂਬੀ ਦਾ ਰੂਪ ਧਾਰਨ
ਕਰ ਗਿਆ,ਫਿਰ
ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਬਣਦੇ ਹੱਕ ਪਾਣੀ,
ਬਿਜਲੀ ਆਦਿ ਵੀ ਇੱਕ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਖੋਹ ਲਏ ਗਏ
। ਚਲੋ ਜੋ ਬੀਤ ਗਿਆ, ਸੋ ਬੀਤ ਗਿਆ… ਆਪਣੀ ਭਾਸ਼ਾ ਹਿੰਦੀ ਲਿਖਵਾਉਣ ਵਾਲਿਆ ਨੇ, ਆਪਣੀ ਭਾਸ਼ਾ ਪ੍ਰਤੀ ਜ਼ਿਮੇਵਰੀ ਅਤੇ ਫਰਜ਼ ਨਿਭਾਇਆ,ਪਰ ਕੀ ਅੱਜ ਆਪਣੇ-ਆਪ ਨੂੰ ਪੰਜਾਬੀ ਅਖਵਾਉਣ
ਵਾਲੇ ਪੰਜਾਬੀ ਪ੍ਰਤੀ ਆਪਣਾ ਫਰਜ ਨਿਭਾ ਰਹੇ ਹਨ…?
